My Mooiste Dag – deur Sue

Ek het altyd gewonder hoe dit sou voel… daardie oomblik net voordat ek die paadjie afloop. Mense praat van vlinders, van senuwees, van trane – en weet jy wat? Alles was waar. Maar wat ek nie geweet het nie, is hoe oorweldigend mooi dit sou wees. Nie net van buite nie – maar in my hart.

My naam is Sue, en ek wil jou vertel van my mooiste dag.

Ek was wakker lank voor die wekker. Die huis het geklink soos ’n hoenderhok – hare, grimering, skoene wat soek is, en ’n tannie wat seker maak niemand eet met hulle rokke aan nie. Ek’t gelag, gehuil, weer gelag. Dis vreemd hoe die eenvoudigste oggend koffie skielik belangrik voel as jy weet vandag verander jou naam, jou lewe, jou toekoms.

My ma het my hand vasgehou terwyl ek stil in die spieël kyk. “Jy lyk soos jý, net met ekstra lig.” Ek sal dit nooit vergeet nie.

En toe… het die musiek begin. Ek het my rok reggetrek, my asem ingehou – en begin stap. En toe sien ek hom. My man. Die een wat my stil gemaak het toe ek oor niks kon ophou praat nie. Die een wat my onvoorwaardelik kies, elke dag.

Sy oë het gesê alles. Trane. Liefde. Verwondering. Ek onthou hoe my bene amper pap gevoel het. Maar ek het geloop, een stap op ’n slag, reg in die arms van God se belofte.

Ons het mekaar nie net mooi woorde gegee nie – ons het mekaar waarheid gegee. “Ek kies jou.” Nie net vir nou nie, maar vir môre. In siekte. In vreugde. In twyfel. In dans en in stilte.

Ek onthou my man se stem het ’n bietjie gebewe. Ek het gelag toe hy my naam amper verkeerd sê. Maar dit was perfek – elke oomblik was ons s’n. Nie soos op Pinterest nie. Nie blink en foutloos nie. Maar eg. Lewendig. Heilig.

Die res van die dag voel vir my soos ’n fliek sonder ’n draaiboek – net lag, musiek, mense wat saam vier. My ouma het tot op die dansvloer gekom. Ons het pannekoek geëet en my beste vriendin het haar rokkie geskeur toe sy die boeket vang. Ek het my skoene uitgegooi en op die gras gedans.

Ons het die son sien sak en ek’t gedink: As ek net een oomblik mag hou vir altyd, sou dit hierdie een wees.

Ek onthou nie elke blom of presies wat ek gesê het nie. Maar ek onthou gevoel. Ek onthou hoe veilig ek gevoel het. Hoe diep vrede deur my gegaan het. Ek het nie net mooi gevoel nie – ek het heel gevoel.

God het ons in liefde saamgebind – nie as volmaakte mense nie, maar as twee wat elke dag weer kies: jy, ek, en Hy.

As jy ook droom van liefde, van jou dag, van die paadjie wat wag – mag jy weet: God skryf liefdesverhale op maniere wat jy nooit kan beplan nie. Moenie bang wees vir die wag of die wonder nie. God is goed met timing.

En as jy al daardie dag gehad het – mag jy dit koester. Mag dit jou anker wees op moeiliker dae. Want daar ís sulke dae. Maar daar’s ook herinneringe wat lig bring, weer en weer.

Ek is Sue. Ek is nou vrou, vriendin, reisgenoot. En ek sal altyd dankbaar wees vir die dag wat nie net ’n mooi dag was nie… maar my mooiste dag